Όταν η μέρα σου ξεκινάει πέντε το πρωί...

Πως γίνεται να ξεκινάει μια τυπική ημέρα στις πέντε η ώρα το πρωί;... Κι όμως πολύ εύκολα όταν παράλληλα με το τυπικό πρόγραμμα της μαμάς παίρνεις την απόφαση να ξεκινήσεις την δική σου επιχείρηση. Δεν γκρινιάζω εφόσον είναι δική μου επιλογή αλλά θέλω και λίγο συμπαράσταση σε αυτή τη διαδρομή που μοιάζει τρενάκι του τρόμου.

Καλούμαι με την ίδια υπομονή να αντιμετωπίσω νοικοκυριό, υποχρεώσεις και διαπραγμάτευση με κάθε είδους συνεργεία και προμηθευτές. Ταξίδια 250 χιλιομέτρων με το χιλιαράκι CITROEN μου σαν αστραπή, παράλληλα με τις τύψεις και τις ενοχές για την μάνα μου σωτήρα - ευεργέτη που καλείται να αναπληρώσει το πρόγραμμα της κατά βάθος Γερμανίδας control freak μανας (που είμαι εγώ) και πρέπει να τηρήσει για τα παιδιά μου το αυστηρό πρόγραμμα διαβάσματος προπόνησης και ώρας ύπνου.


Στις πέντε το πρωί οδηγώντας με βροχή στη διαδρομή Πειραιάς - Κόστα - Σπέτσες, στο δρόμο φορτηγατζήδες και εγώ


Στις οκτώμιση άφιξη. Χώμα, βροχή, αέρας εξοχής... Ακόμη και έτσι, μυρίζει καλοκαίρι


Εννέα: Στο χώρο που θα γίνει το μαγαζί και πλέον είναι ο φυσικός μου χώρος. Τι να σου κάνει το σκουπάκι εδώ;


Στη μια το μεσημέρι και σε κρίση πανικού για να προλάβω να επιστρέψω για το πάρτυ γενεθλίων του γιού μας.


Πέντε το απόγευμα και ναι! Παιδικό πάρτυ γενεθλίων επιτυχημένο, η ανταμοιβή μου... και να μας ζήσει το αγόρι μας!